Het hele Franse leger
Elk jaar vertelde mijn vader het verhaal opnieuw. Na zijn dood in 2019 hield mijn moeder zijn herinnering aan de tiende januari in 1958 levend. Vandaag moet ik het voor het eerst zelf vertellen.
Op de avond van de negende januari waren mijn ouders nog naar een verjaardagsfeestje geweest. Rond middernacht begonnen de weeën. Kort na drieën besloot mijn vader de verloskundige te gaan halen. Op de fiets trapte hij van Vlaardingen naar Schiedam. Met een harde, gure westenwind in de rug was hij er snel. In Schiedam belde hij de verloskundige uit bed. Het duurde even voor ze klaar was voor vertrek naar de spoedklus. In omgekeerde richting fietsten zij terug van Schiedam naar Vlaardingen, nu met een harde tegenwind.
In de Sweelinckstraat naderde de ontknoping. Buurvrouw Van Stein was om twee uur ter assistentie gekomen. “Pffff, pffff”, deed mijn moeder. “Och meid”, stelde de buurvrouw haar gerust. “Het komt goed. Het hele Franse leger is er gekomen”. ‘s Ochtends om half vijf was zij de eerste die mij trots in de armen nam.
Erik de Graaf